Zimowa wycieczka na Trzy Korony w Pieninach

---

Taką zimową wycieczkę na szczyt Trzech Koron planowałem już od dawna. Jednym z powodów był spokój, który na ogół panuje w porze zimowej w górach. A drugi to te charakterystyczne mgły zalewające doliny w tym rejonie.

Wyjazd

   Godzina 05:00 budzik dzwoni, ale mimo wszystko nie udaje się o tej godzinie wstać. Szybkie śniadanie, przygotowania... I już jestem w drodze samochodem z Rabki do Sromowiec Niżnych skąd prowadzi według mnie najciekawszy szlak na szczyt Trzech Koron. Na ten dzień zapowiadali dość silny wiatr. Był osłabioną wersją wichur, które w ostatnich dniach szalały w zachodniej europie. Mimo to mam nadzieję, że tam w górze nie będzie tak źle.
   Do Nowego Targu piękne błękitne niebo zapowiada dużo słońca i piękne widoki. Dopiero dalej okazało się, że już od okolic początku zalewu Czorsztyńskiego cała okolica jest w gęstych chmurach. Do tego dzień wcześniej padający deszcz zamarzł na drogach, więc dalsza droga już w wolnym i ostrożnym tempie. Mijam rejon zamku w Niedzicy prawie niewidoczny w tej mgle. Dalej z chmur zaczyna się ujawniać cała magia Pienin. Strome lesiste piramidy Pienińskie, zawsze robiące na mnie wrażenie a szczególniem, gdy wyłaniają się raz za razem z białej zasłony mgieł.
   Z parkingu w Sromowcach Niżnych zaczynam wycieczkę żółtym szlakiem(nr. wg J.Nyki 22) na najwyższy szczyt Trzech Koron. Jest już dość późno(przed 9) jak na to, co planowałem. Na razie niewiele widać i właśnie o to chodziło, ponieważ zapowiada to piękne widoki ze szczytu z chmurami w dole :) Na początku szlaku stopniowo zaczyna się wyłaniać z mgły schronisko "Trzy Korony". Z jednej strony lubię ten spokój samotnego włóczenia się po górach, ale też trochę dziwnie jest, gdy nie ma się do kogo odezwać a dookoła totalna pustka. Wszystkie regiony Polski już są po feriach zimowych, więc okolica całkowicie opustoszała.
   Trasa wiedzie pięknym zarówno zimą jak i latem Wąwozem Szopczańskim przez, który spływa z południowych stoków Trzech Koron Potok Szopczański. Widoki nabierają coraz więcej barw, mgła już coraz mniejsza a raczej zostaje w dole. Śnieg też jeszcze zmrożony, więc idzie się dość dobrze bez ślizgania czy zapadania. Jedynie co w dalszej części szlaku na drewnianych schodkach zaczyna się robić ślisko, ponieważ temperatura już powyżej zera. Z drzew zaczyna padać regularny deszczyk topniejącego śniegu i lodu z gałęzi.

Przełęcz Szopczańska

   Jeszcze ostatnie zawijasy schodków gdzie latem ostatkiem sił ciągną się masy turystów i jestem na przełęczy Szopczańskiej. Inna nazwa to "Chwała Bogu" oddająca ulgę umęczonych turystów nieprzyzwyczajonych do górskich wędrówek. Latem miejsce to pełne tym razem jest zupełnie puste. I tutaj dopiero zaczynam odczówać bardzo silne podmuchy wiatru, który wcześniej pustoszył zachodnią Europę.




   Z tego miejsca można już podziwiać panoramę Tatr. Ja jednak idę dalej, ponieważ to na mglistych widokach z Trzech Koron najbardziej mi zależy. A będąc na przełęczy widzę, że mgła z dolin zaczyna znikać. Dalej szlak prowadzi znowu przez las, więc nie można już podziwiać widoków okolicy, ale za sprawą już znajdującego się dość wysoko słońca lekko zamglone powietrze nabiera świetlistej poświaty. Od przełęczy idę niebieskim szlakiem(prowadzi on od Czorsztyna aż po Szczawnicę) i do samej przełęczy dość szybko mija ten odcinek. A na samej przełęczy Siodło również pusto. W końcu mało, komu chce się chodzić po zimowych Pieninach a te mają też swój urok. Z "Siodła" gdzie w sezonie pobierane są opłaty prowadzi szlak na Trzy Korony metalowymi platformami. Tutaj ruch jest z wyznaczonymi kierunkami tak by przy letnim dużym nasileniu turystycznym nie tworzyły się zatory. Tym razem mogę sobie pozwolić na ten luksus wybrania strony, która idę. W końcu jestem tutaj zupełnie sam. Nie musze się śpieszyć i jednocześnie nie muszę stać w kolejce na szczyt.

Trzy Korony

   O tej porze roku ostatni odcinek na najwyższy szczyt Trzech Koron - Okrąglice zajmuje chwilę. Tutaj już z powrotem zaczynam odczuwać bardzo silne podmuchy w końcu jestem na platformie widokowej i wymarzone widoki. Przypinam plecak do barierki za betonowym słupkiem, ponieważ przy tak nagłych i silnych podmuchach obawiam się, że mógłbym go stracić :) Oczywiście z takiego miejsca i przy takich widokach nie może zabraknąć panoramy 360. Po ustawieniu statywu na betonowym słupku i zamocowaniu aparatu okazuje się, że wiatr może stracić tą moją konstrukcję. Dopiero po pewnym czasie udaje mi się wyłapać chwilowe rytmicznie powtarzające się przerwy w podmuchach i wykonać panoramę. Jednocześnie cały czas stoję tak blisko statywu by móc go w razie czego złapać. Same podmuchy wiatru miały taką siłę, że mimo solidnie wyglądającej konstrukcji jakoś nie czułem się pewnie tam i co jakiś czas musiałem się schować za betonowym słupkiem by schronić się przed wiatrem. Cała konstrukcja metalowa drgała z każdym uderzeniem wiatru.




   Sama panorama widziana z Trzech Koron robi ogromne wrażenie szczególnie przy wchodzeniu ostatnim odcinkiem na szczyt gdy tak nagle wyłania się panorama Tatr po wejściu na platformę. Jeśli ktoś chce nacieszyć się widokami z tego miejsca, powinien to zrobić poza sezonem turystycznym i najlepiej poza weekendem. W przeciwnym razie może zrazić masa turystów i krótki czas na podziwianie okolicy w tłumie przeciskających się turystów.

Powrót

   Na szczycie nie zabawiłem zbyt długo ze względu na ogromną siłę narastającego wiatru(tego dnia na Kasprowym Wierchu zarejestrowano ponad 130km/h). Droga w dół mija szybko a nawet za szybko. Najchętniej bym tam przesiedział cały dzień, ale jeszcze trzeba wrócić. Najwolniej mija etap to Przełęczy Szopka ze względu na stromość szlaku i topniejąca warstwa śniegu zrobiła się baardzo śliska.
Do tej pory nie zauważyłem żadnych innych śladów poza moimi, więc wychodzi na to, że byłem zupełnie sam w okolicy. Na Przełęczy Szopka jeszcze chwila przerwy na nacieszenie się panoramą Tatr i dalej schodzę. Cały czas w promieniach słońca, o czym chyba wcześniej nie wspomniałem. Tym razem również miałem szczęście do pogody. Z rana były mgliste widoki, później dużo słońca. Jedynie wiatr trochę pokrzyżował moje plany z podejściem na Sokolicę... następnym razem.
U wylotu Wąwozu Szopczańskiego jeszcze chwilę odpoczynku na podziwianie spokojnej okolicy Trzech Koron i oczywiście nie mogło zabraknąć panoramy.







Z tego miejsca już krótka droga do parkingu. Postanawiam jeszcze zahaczyć o zamek w Niedzicy, bo przecież to i tak po drodze a i taka okazja pozasezonowa nie często mi się trafia. Tutaj mam nadzieję po spacerze zaporą jeszcze zwiedzić w spokoju zamek w Niedzicy, który przeważnie jest tłumnie oblegany przez wycieczkowiczów. I tutaj moje rozczarowanie, ponieważ okazało się, że w poniedziałki niema zwiedzania zamku jedynie dziedziniec. Szkoda, innym razem ;-)

Mam nadzieję, że ta relacja może w jakiś sposób zachęci was do odwiedzenia Pienin. Według mnie Pieniny są jednym z najpiękniejszych miejsc w Polsce na równi z Tatrami. Mają swój charakterystyczny niepowtarzalny urok, dużo szlaków pieszych jak i rowerowych oraz przepiękną panoramę okolicy.